Zimozielone berberysy

W moim ogrodzie rosną trzy odmiany zimozielonych berberysów. Moja przygoda z tymi roślinami rozpoczęła się w połowie maja 2012 roku, a więc wcale nie tak dawno temu. Jako pierwszy pojawił się berberys Julianae. Moje zainteresowania liściastymi roślinami zimozielonymi naprowadziły mnie na trop tej odmiany. Wiele o niej wcześniej czytałem, a jeżdżąc rowerem po mojej okolicy napotkałem sporo krzewów berberysa Julianae. W sąsiednich Kaniach Helenowskich na jednej z posesji rośnie ich kilkanaście. Tworzą tam wspaniały żywopłot i mają po ok. 2 metry wysokości. Oznacza to, że muszą tam rosnąć już kilka lat, czyli przeżyły parę zim. Krzewy są gęste i nie mają śladów uszkodzeń zimowych. To przekonało mnie do zakupu! Tak wyglądał mój berberys Julianae w połowie maja 2012.

 

A to już ten sam krzew na początku czerwca 2013.

Ten sam berberys pod na początku maja 2014...

 
... i pod koniec lipca ubiegłego roku.

A to już zdjęcie tego samego krzewu, zrobione tydzień temu. 

Berberys Julianae na początku jesieni zmienia kolory swoich liści. Z zielonych robią się one purpurowe. To rosnący u moich rodziców berberys Julianae we wrześniu 2014. 

 

Jesienią 2013 roku zdecydowałem się na zakup kolejnej odmiany zimozielonego berberysu. Tym razem to berberys brodawkowaty (gruczołkowaty). Wyglądem przypomina zminiaturyzowany berberys Julianae. Ma znacznie mniejsze liście. Prawdopodobnie jest również trochę mniej odporny na niskie temperatury. Tak wyglądał krzew pod koniec lipca 2014 roku.

A tak tydzień temu.

A w ubiegłym roku do grona moich berberysów zimozielonych dołączył berberys pośredni Red Jewel (Berberis media Red Jewel). Jest to krzew , który w ostrzejsze zimy gubi część liści. Na wiosnę jednak listki odrastają. Podczas łagodniejszych zim, lub w cieplejszych rejonach Polski berberys ten pozostanie krzewem w pełni zimozielonym. Tak wyglądał na początku maja 2014.

Latem ładnie się zaczął rozrastać. Poniższe zdjęcie pochodzi z końca lipca 2014. 

Niestety berberys, pomimo tego, że nie było dużych mrozów zgubił wszystkie liście. Przypuszczam, że miał za mało wilgoci i najzwyczajniej w świecie usechł. Rośnie obok dwóch sporych drzew, które pobierają z gleby ogromne ilości wody. Zobaczymy, czy na wiosnę odbije. Jeśli nie, to na pewno kupię kolejną sadzonkę, ale posadzę ją już w innymi miejscu. 

A już jutro zapraszam do Szczecina na kolejną odsłonę cyklu o klimacie największych polskich miast i aglomeracji!

Gorąco polecam codzienną lekturę bloga!