Mrówki w ogrodzie

W wielu ogrodach, w tym również w moim, pojawiają się niekiedy niechciani lub niemile widziani mieszkańcy. Do jednych z nich należą mrówki. Jak podaje serwis internetowy Wikipedia w Polsce żyją aż 103 gatunki tych owadów, a na całym świecie jest ich ok. 12 000. Właściwa ich nazwa to mrówkowate. Wikipedia informuje, że u mrówkowatych, podobnie jak u pszczołowatych, prócz samców i samic występuje również kasta robotnic, czyli samic o niedorozwiniętych narządach rozrodczych. U niektórych gatunków bywa nawet po kilka postaci robotnic. Robotnice opatrzone bardzo silnymi żuwaczkami i wielkimi głowami noszą nazwę żołnierzy. Niekiedy pomiędzy samicami rozwiniętymi płciowo a robotnicami właściwymi występują formy pośrednie. Samce i samice są prawie u wszystkich gatunków skrzydlate, robotnice zawsze bezskrzydłe.

 

Na stronach Wikipedii możemy przeczytać, że mrówki tworzą złożone społeczności o wyraźnej strukturze hierarchicznej i ściśle przydzielonych obowiązkach. Robotnice mają do spełnienia funkcje usługowe. Budują gniazdo, bronią go, zbierają pożywienie, opiekują się potomstwem. Rolą samców jest zaplemnienie królowej; po tym giną. Zadaniem królowej jest składanie jaj, z których po przeobrażeniu powstają nowe mrówki, a także regulacja działania społeczności za pomocą feromonów. Mrówki żyją w zorganizowanej społeczności, w której każda z nich odgrywa przypisaną sobie rolę, przyczyniając się do właściwego funkcjonowania całego mrowiska. Setki tysięcy mrówek żyją w społeczności pod kopcem z nagromadzonych igieł sosnowych i resztek roślin. Cały czas pracując, mieszają one glebę, spulchniają ją i wzbogacają.

Ogromna większość gatunków zamieszkuje specjalne, zbudowane przez siebie gniazda, zwane powszechnie mrowiskami. Mogą one być bardzo zróżnicowane, przy czym niekiedy ten sam gatunek może budować rozmaite typy mrowisk, zależnie od warunków środowiska, choć na ogół sposób budowania mrowisk jest charakterystyczny dla poszczególnych gatunków. Do częstych typów mrowisk należą gniazda podziemne, złożone z licznych komór i korytarzy, nad którymi pewne gatunki wznoszą jeszcze kopce naziemne (kopiec ochronny) z igliwia, patyczków i piasku, jak pospolita w polskich lasach mrówka rudnica. Bardzo wiele gatunków zakłada mrowiska w drewnie drzew żywych lub butwiejącym, przy czym ściany komór i korytarzy sporządzone są z przypominającej tekturę, przeżutej masy drzewnej; takie gniazda w starych pniach przy ziemi zakłada na przykład pospolita w Polsce mrówka hurtnica.

Mrówki w naszych ogrodach mogą zarówno pomóc jak i zaszkodzić. Jest chyba tyle samo ich zwolenników co przeciwników. 

Mrówki mogą obgryzać młode pędy roślin, a także pąki i kwiaty. Budując swoje siedziby w pniach drzew niszczą je. Pod ziemią mogą drążyć otwory w kłączach lub bulwach roślin posadzonych w naszym ogrodzie. Budując korytarze podziemne powodują przesuszanie podłoża, ale jednocześnie je użyźniają. Do pozytywów należy zaliczyć również fakt, że mrówki zjadają wiele szkodników. W moim ogrodzie zajęły się mszycami, które opanowały młode pędy bluszczy oraz róże. Nie musiałem używać żadnych oprysków. Mrówki w krótkim czasie zaspokoiły swój głód i jednocześnie oczyściły rośliny ze szkodników.

Z uwagi na to, że w moim ogrodzie nie ma zbyt wielu kwiatów kwitnących, a jest dużo roślin zimozielonych, nie pozbywam się mrówek ponieważ przynoszą w nim więcej korzyści niż szkód.

Jeśli natomiast bardzo chcemy pozbyć się mrówek zamiast stosować opryski chemiczne możemy użyć świeżych liści pomidorów lub cynamon, których zapachu mrówki nie znoszą. Otwory wejściowe do podziemnych jam można również opryskać octem spirytusowym. Jego zapachu mrówki unikają jak ognia i na pewno zmienią miejsce zamieszkania. Pamiętajmy jednak, że mrówki są ważnym elementem łańcucha pokarmowego. Niszczą wiele szkodliwych owadów i są pokarmem dla ptaków. Dlatego zanim się ich pozbędziemy zróbmy bilans wszystkich "za" i "przeciw". 

W poście wykorzystałem informacje i zdjęcia ze stron internetowych www.wikipedia.pl oraz www.e-ogrodek.pl