Zimozielone kaliny - zakończenie cyklu

Wszystko co ma swój początek ma też koniec. Dzisiejszym postem zakończę cykl artykułów, który poświęciłem zimozielonym kalinom rosnącym w moim ogrodzie. Nie ma ich co prawda zbyt wiele, ale zawsze warto promować te, które mają szansę przeżyć zimę w klimacie środkowej Polski. Jeśli tu wytrzymają to Opolszczyzna, nizinny Dolny Śląsk, Ziemia Lubuska, Zachodnie Pomorze, Hel czy ogólnie mówiąc wybrzeże Bałtyku będą dla nich wręcz idealną lokalizacją. I tam rośliny te powinny rosnąć znacznie lepiej niż u mnie. 

Dotychczas opisałem i opublikowałem:

1. Wstęp do cyklu,

2. Kalina sztywnolistna,

3. Kalina praska,

4. Kalina henryi,

5. Kalina eskimo.

Dziś natomiast pokażę Wam kilka moich porażek i jedno, a może i dwa marzenia. Zapraszam!

Moją pierwszą porażką była kalina Davidii. Sprzedano mi ją jako kalinę cynamonolistną. Ale dobrze się jej przyjrzałem i stwierdziłem, że to odmiana Davidii. Powinna znosić spadki temperatur do ok. -24, a nawet -27 stopni. niestety, posadziłem ją późną jesienią i roślina nie zdążyła się ukorzenić przed nadejściem mrozów. Osłabiony krzew nie przeżył nawet -20 stopni.

Kolejna porażka, a w zasadzie błąd to kalina, która gubi liście na zimę. Pani w szkółce była tak miła i przekonująca, że wcisnęła mi ją mówiąc, ze to nowa odmiana kaliny praskiej. No a ja... Uwierzyłem. A tak naprawdę nawet nie wiem jaka to odmiana. Podejrzewam, że angielska. Kalina co prawda nie jest zimozielona,ale za to ma piękne i wspaniale pachnące kwiaty! W zeszłym roku wysadziłem ją za ogrodzenie i teraz towarzyszy miłorzębowi i dwóm sporym trzmielinom. Jej liście jesienią przepięknie się wybarwiają. 

To tyle o porażkach i pomyłkach. Teraz czas na marzenia. 

Pierwsze to nowa sadzonka kaliny Davidii. Może uda mi się kupić  i posadzić ją wiosną. Wtedy będzie mieć czas na porządne zadomowienie się w ogrodzie. 

A drugie marzenie to kalina Burkwoodii. Podobnie jak Eskimo w mroźne zimy straci liście, ale w czasie łagodnych zim (np. tegorocznej) liście będą jej ozdobą przez cały rok. Ma wspaniałe, pachące kwiatostany. Rośnie dość powoli i po ok. 10 latach osiąga ok. 2 metrów wysokości i 1,5 metra szerokości. 

A może spróbować też z odmianami: Angustifolia i ze wspomnianą już cynamonolistną? W sumie kto nie ryzykuje ten nic nie ma. Tylko jak zdobyć sadzonki? 

I tym miłym akcentem kończę cykl o zimozielonych kalinach rosnących w moim ogrodzie. Na pewno wiosną pokażę Wam czy kaliny zakwitły, no i oczywiście jak poradziły sobie z zimą i przesadzaniem. 

Tymczasem zapraszam do codziennej lektury bloga. Już wkrótce sprawdzimy co dzieje się w ogrodzie, pojawią się także kolejne artykuły, w których opisuję ostrokrzewy rosnące w moim ogrodzie! Napiszę też o niezwykle ważnym wydarzeniu, które już za 11 dni rozpocznie się w Poznaniu!