Skimia japońska wiosną

Skimia japońska (skimmia japonica) to zimozielony krzew liściasty, który w swoich naturalnych warunkach dorasta do wysokości kilku metrów. Pochodzi z Dalekiego Wschodu (Japonia, Chiny, Korea oraz Rosja – Sachalin). Rośnie dość powoli. 

Różne strony internetowe podają, że uprawa skimii możliwa jest w strefach USDA od 10 do 7. Jak widać skimie radzą sobie jednak nawet w strefie 6B (zachodnie przedmieścia Warszawy).

Skimie pąki kwiatowe zawiązują już jesienią. W cieplejszym klimacie kwitną już nawet w styczniu. W Polsce kwitnienie przypada na okres wiosenny. Są to rośliny rozdzielnopłciowe więć aby owocowały potrzebny jest egzemplarz żeński i męski. Jeśli nie chcemy żeby na krzewach pojawiły się czerwone owoce to przekwitnięte kwiatostany należy delikatnie usunąć. Trzeba je wyłamać uważając żeby nie uszkodzić wyrastających przy podstawie kwiatostanu młodych gałązek.

Idealnym miejscem do sadzenia skimii są tereny zacienione lub z niewielkim nasłonecznieniem (półcieniste). Powinny one być zaciszne (osłonięte od wiatru). Skimie dobrze rosną pod dużymi drzewami, które zapewniają im ochronę przed zbyt mocnymi promieniami naszej dziennej gwiazdy. Lubią glebę próchniczą, kwaśną i wilgotną. Skimia uwielbia ściółkowanie np. korą sosnową. Chroni to także system korzeniowy rośliny przed nadmiernym przesuszeniem oraz przed zmarznięciem.

W czasie zimy, w okresach, kiedy temperatura wzrasta powyżej 0 stopni Celsjusza, dobrze jest skimie podlać. Zalecane jest, aby młode rośliny zabezpieczyć przed mrozami i wysuszającymi wiatrami agrowłókniną. Ja tego nie robiłem i rośliny wytrzymały. Należy jednak pamiętać, że u mnie rosną one w miejscach zacisznych i osłoniętych od wiatru.

Moją skimię obejrzę już jutro. Dziś miałem przyjemność obejrzeć okolice Jeziora Como. Rejs był cudowny, a zwiedzanie Bellegio i Como wręcz niesamowite. Wkrótce zamieszczę na blogu relację z tej wycieczki.

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga!