Bluszcze pospolite po zimie

Od pewnego czasu na blogu prezentuję Państwu, jak kapryśną tegoroczną zimową (a może jesienną czy wiosenną)  aurę przetrwały rośliny w moim ogrodzie. Jak wiecie kilka z nich bardzo źle zniosło olbrzymie wahania temperatury, jakie wystąpiły pomiędzy Bożym Narodzeniem a świętem Trzech Króli. Przypomnę tylko, że w okresie tym różnica temperatur dochodziła do 35 stopni. Jeśli dodamy do tego ciepłą jesień to wynik może być problematyczny dla części krzewów. Niestety padły moje trzmieliny japońskie, w tym ta, która rosła w ogrodzie bodajże 5 czy 6 lat. Nie zabiła jej nawet długa i mroźna zima sezonu 2012/2013. Ich los podzieliła kalina Dawida. Szkoda, ale z krzewami tak bywa. 

Na szczęście zdecydowana większość moich roślin świetnie poradziła sobie z tymi wyjątkowo niesprzyjającymi warunkami. Parę dni temu pokazałem Państwu stan ostrokrzewów. Dziś zapraszam na bluszcze pospolite. A pnączy tych nie brakuje w moim ogrodzie.

Bluszcz pospolity (Hedera helix) jest zimozielonym pnączem, które często wykorzystywane jest również jako roślina okrywowa. Na naturalnych stanowiskach można go spotkać w całej zachodniej i środkowej Europie, aż po zachodnią Białoruś i zachodnią Ukrainę, a na południu po Turcję i Kaukaz. Można go spotkać w południowej Norwegii i Szwecji, oraz od Estonii na południe wzdłuż wybrzeża Bałtyku. 

Obok roślin można dostrzec mojego kota. Dyzio chodzi za mną po ogrodzie krok w krok. Lubi też pozować do zdjęć.

Istnieje wiele odmian bluszczu pospolitego. Większość z nich można z powodzeniem uprawiać na terenie Polski. W moim ogrodzie spotkacie przede wszystkim odmianę Woerneri. Ma dosyć duże, ciemnozielone liście z wyjątkowo mocno widocznym unerwieniem. Muszę się pochwalić, że wszystkie rośliny wyhodowałem sam. Sadzonki trafiły do mnie od znajomych. Pierwsze z nich to te, które rosną przy wejściu do ogrodu (pierwsze zdjęcie). Z nich wyhodowałem te, które rosną na pergoli. Te, które rosną przy drzewach dostałem od innych znajomych.

Bluszcze bardzo dobrze przeżyły zimę. Te, które rosną przy wejściu do domu ucierpiały trochę z powodu Dyzia. Kot skacząc po skarpie złamał dwie całkiem spore gałęzie.

Sadzonki, które posadziłem obok kącika roboczego wystrzeliły do góry jak rakiety. Odnóżki rosną pionowo do góry i wygląda to trochę jakby brały udział w wyścigach. Tu muszę dodać, że taki efekt jest niezamierzony. Za parę dni przytnę im końcówki żeby zaczęły się rozkrzewiać. 

Hedera helix Crispy to odmiana o zminiaturyzowanych liściach. Maleństwo świetnie rośnie i bardzo dobrze zniosło zimę.

A teraz jedna z moich ulubionych odmian. To hedera helix Arborescens czyli bluszcz pospolity krzewiasty (lub drzewiasty). Mam kilka krzewów tej odmiany. Pięknie rosną i są już całkiem spore. Sadzonkę widoczną po lewej stronie zdjęcia wyhodowałem sam. Można to zrobić ukorzeniając kwitnący pęd bluszczu. Roślina ta rośnie w formie krzewu, nie pnie się po podporach i nie wytwarza korzeni przybyszowych.

Już wkrótce zaprezentuję Państwu w jakim stanie są moje bardziej egzotyczne odmiany - bluszcze kolchidzkie i algierskie. 

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga!