Bluszcz algierski

W moim ogrodzie rośnie wiele kolekcjonerskich, wymagających i często dosyć egzotycznych dla nas roślin. Są one w Polsce bardzo rzadko spotykane, głównie z powodu dosyć surowego klimatu panującego w kraju szczególnie w sezonie zimowym. Jednakże niektóre z roślin, takie jak araukaria chilijska, bluszcze kolchidzkie, aukuby japońskie, skimie japońskie czy magnolia wielkokwiatowa mogą być z powodzeniem uprawiane w cieplejszych rejonach kraju. A to całkiem spory obszar, obejmujący swoim zasięgiem wybrzeże Bałtyku, Pomorze Zachodnie, lubuskie czy nizinne obszary Dolnego Śląska. 

Jedną z takich roślin jest bluszcz algierski. W zasadzie jest to odmiana ciepłolubna, polecana w naszym kraju do uprawy w domach lub ogrodach zimowych. W zasadzie bluszcz ten nie powinien przetrwać naszych zim na zewnątrz. A jednak u mnie w ogrodzie rósł z powodzeniem przez kilka lat. Posadziłem go w miejscu zacisznym i osłoniętym od wiatrów. Przetrwał kilka zim pod osłoną śniegu. Jednakże zima z przełomu lat 2011 i 2012 była praktycznie bezśnieżna i bardzo mroźna, no i niestety bluszcz jej nie przeżył. A szkoda, bo był już bardzo rozrośnięty. 

Nie poddałem się i w 2012 roku przeniosłem do ogrodu taki sam bluszcz algierski, który wcześniej miałem w pracy, a potem w domu. Długi i mroźny sezon zimowy 2012/2013 przeżył bez większych uszkodzeń. Był bardzo długo pod śniegiem i zgubił na wiosnę trochę liści. Na wiosnę jednak wypuścił sporo młodych liści. Tak wyglądał w ubiegłym roku.

Bluszcz ten na naturalnych stanowiskach występuje na wybrzeżu atlantyckim, w północnej Afryce, aż po Tunezję oraz w Portugalii, Hiszpanii i we Włoszech. Można go znaleźć również na Azorach, Maderze i na Wyspach Kanaryjskich. Często też bywa mylony z bluszczem kanaryjskim. Ja też początkowo myślałem, że to ta odmiana. Potem jednak natknąłem się na bardzo ciekawą stronę internetową http://efeu-ev.org/sorten-und-beschreibungen/ gdzie można znaleźć setki odmian różnych bluszcz: pospolitych, kanaryjskich, kolchidzkich czy właśnie algierskich. Stąd dowiedziałem się, że mam w ogrodzie właśnie tę ostatnią odmianę. Przypuszczam, że jest to Montgomery. Wspomniana strona jest niestety dostępna jedynie w języku niemieckim.

Przepiękne okazy tych bluszczy można spotkać w całym basenie Morza Śródziemnego. Poniżej zdjęcie z Rzymu. 

We Włoszech to bardzo rozpowszechnione pnącza. Ich liście są naprawdę ogromne!

Tymczasem mój Montgomery został uszkodzony przez mrozy z przełomu roku. Bardzo niskie temperatury i brak śniegu spowodowały uszkodzenia liści. Wcześniej roślina już też tego doświadczała więc mam nadzieję, że na wiosnę pnącze odbije. 

 

W ogrodzie mam jeszcze dwie odmiany ciepłolubnych bluszczy. Pierwszy z nich troszkę odczuł silne mrozy z początku stycznia.

Drugi natomiast wygląda na nieuszkodzony.

Bluszcze to wspaniałe i piękne rośliny. Uwielbiam te pnącza, które szczególnie poza sezonem wegetacyjnym wnoszą do ogrodu mnóstwo zieleni. 

Już wkrótce przedstawię Państwu kolejne odmiany bluszczy rosnące w moim ogrodzie. Przypomnę tylko, że bluszczowy cykl rozpocząłem od opisania bluszczy kolchidzkich. Ukazał się on 17 grudnia 2015 i można go znaleźć TUTAJ

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga!