Dzisiejszy dzień rozpoczął się dla mnie dosyć zwyczajnie. Rano byłem strasznie zaspany i wcale nie chciało mi się podnieść z łóżka nie mówiąc już o jechaniu w ten upał do pracy. Jednakże po śniadaniu spotkała mnie bardzo miła niespodzianka. Przyjechał kurier naszego narodowego operatora pocztowego i przywiózł mi 2 laurowiśnie wschodnie Herbergii. Po powrocie z pracy natychmiast je posadziłem. Miejsce czekało już na nie od dawna. Jednakże o tych krzewach napiszę jutro. Dziś natomiast chciałbym pokazać Państwu kolejne zdjęcia roślin, przedstawiające krzewy w ubiegłym i w tym roku. Wszystko po to żeby porównać ich przyrosty oraz ocenić, jaki wpływ na rośliny miała zima.
Pierwsze z krzewów to aukuby japońskie. Moje pierwsze ogrodowe aukuby zmarzły, ale w zeszłym roku zdecydowałem się na zakup nowych krzewów. Te doskonale przezimowały pod pokrywą śnieżną. Zdaję sobie jednak sprawę z tego, że gdy zimą będzie duży mróz, a brakować będzie śniegu, wtedy będę musiał zabezpieczyć je agrowłókniną. Tak wyglądały w kwietniu 2012.
Dziś aukuby prezentują się znacznie bardziej okazale. Wtedy nie było jeszcze wokół nich bukszpanów. Podrosły również bluszcze, które rosną dookoła "granitowego kręgu". Założeniem jest, że w przyszłości stworzą zimozielony dywan, oczywiście przycinany przeze mnie, który swoim owalem otoczy ten uroczy kącik.
Teraz kolej na bukszpany. Część z nich posadziłem w łukach przy chodniku, w których wcześniej rosły juki. Juki powędrowały nad oczko wodne, gdyż zbytnio się rozrastały i nie mogłem utrzymać ich "w ryzach" geometrii mojego ogrodu. Zdjęcie zrobiłem bodajże w kwietniu 2012.
Dziś to już zupełnie inne krzewy. Wczesną wiosną przyszłego roku zafunduję im porządne przycięcie.
Jestem bardzo dumny z krzewów bluszczu pospolitego, które sam ukorzeniłem wyhodowałem. Część z nich rośnie na pergoli nad mostkiem prowadzącym ponad korzeniami dębów i sosen. W ubiegłym roku w maju tak się one prezentowały.
Duża dawka wilgoci oraz dosyćwysokie temperatury spowodowały, że w tym roku ich przyrosty są naprawdę imponujące!
Świerk biały Conica rośnie dość powoli. Często atakują go przędziorki. W miejscach półcienistych mogą brązowieć mu igiełki. Jeśli jednak zapewnimy mu ochronę przed tymi atakami oraz zasilimy krzew odpowiednim nawozem to odwdzięczy się on nam swoją urodą. Poniższe zdjęcie pochodzi z czerwca ubiegłego roku.
A to zdjęcie też zostało zrobione w czerwcu.W ostatni dzień wiosny 2013! Różaneczniki rosnące z tyłu po prawej stronie od świerku również sporo urosły. A przecież to dopiero początek ich rozwoju!
Na zakończenie dzisiejszej wędrówki obejrzymy zdjęcia opuncji zimozielonej "Camanchica". Oto ona w maju 2012.
Te same opuncje 20 czerwca 2013. Doskonale widać nowe przyrosty, które wyrastają z pędów powstałych w ubiegłym roku.
A już jutro zapraszam do lektury posta o laurowiśni wschodniej Herbergii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz