Ostrokrzew kolczasty Golden van Tol

Od dłuższego czasu na blogu publikuję cykl artykułów poświęconych ostrokrzewom rosnącym w moim Zimozielonym ogrodzie. Jako pierwsze opisywałem różne odmiany ostrokrzewu kolczastego. Po nich przyszedł czas na różne ciekawe odmiany ostrokrzewu meserveae. Dziś jednak powrócimy na chwilę do ostrokrzewu kolczastego. a to dlatego, że całkiem niedawno w ogrodzie pojawiły się dwa nowe krzewy odmiany Golden van Tol. 

Ostrokrzew kolczasty Golden van Tol (Ilex aquifolium Golden van Tol) jest zimozielonym krzewem liściastym, dorastającym do wysokości około 2 metrów. Szerokość starszych krzewów może dochodzić od 1 do 2 metrów. Podobnie jak większość zimozielonych ostrokrzewów ten również rośnie dość powoli. Roczne przyrosty dochodzą do ok. 15 cm.  Krzewy te na ogół mają rozłożysty, lekko kulisty pokrój, są dosyć gęste i co roku wytwarzają wiele przyrostów. Dosyć często można spotkać krzewy, których dolne części pnia mają obcięte gałęzie, a korona formowana jest w kształcie kuli.

Krzew ten nie wymaga cięcia jednakże dosyć dobrze znosi zarówno przycinanie jak i formowanie.  Krzewy można przyciąć na wiosnę, po zakończeniu okresu porannych przymrozków. Formowanie polecane jest w okresie letnim. Ostrokrzew ten pięknie prezentuje się jako pojedynczo rosnący krzew, niezależnie od tego czy jest formowany czy nie. Różne strony internetowe podają, że uprawa ww. ostrokrzewu możliwa jest w strefach USDA od 9 do 6. Wg różnych źródeł wytrzymuje on spadki temperatur do –24 stopni C. W rejonach, gdzie występują spadki temperatur poniżej –24 stopni C krzew należy posadzić w miejscu zacisznym, osłoniętym od mroźnych i wysuszających wiatrów. Krzewowi może zaszkodzić  wczesnowiosenne słońce połączone z niskimi temperaturami. Liście w takim przypadku mogą być poparzone przez słońce. Dlatego też zaleca się sadzenie tego krzewu w miejscu, gdzie nie padają promienie wiosennego słońca lub osłonięcie go agrowłókniną.

Jego liście są średniej wielkości, jajowate, skórzaste i błyszczące, w środku zielone, a na obrzeżach ciemnożółte. Na ogół pozbawione są kolców. Młodsze rośliny mogą mieć jednak lekko ząbkowane listki. Jest to odmiana żeńska. Zakwitnie i zaowocuje, gdy w pobliżu znajdzie się jakiś „męski” krzew ostrokrzewu. Gleba pod krzewem powinna być lekko kwaśna i dobrze przepuszczalna. Podobnie jak w przypadku innych liściastych roślin zimozielonych ściółkowanie np. korą sosnową chroni system korzeniowy rośliny przed nadmiernym przesuszeniem oraz przed zmarznięciem.

Wymaga regularnego, ale niezbyt obfitego podlewania. W okresie zimowym, kiedy temperatura przekroczy 0 stopni C i gleba lekko rozmarznie wskazane jest podlanie krzewu. Nic tak go nie niszczy jak właśnie zimowa susza.

Powoli zmierzamy do zakończenia cyklu o ostrokrzewach. Ale zanim to nastąpi opiszę jeszcze kilka odmian. Na zakończenie będzie moja perełka wśród roślin, czyli ostrokrzew japoński.

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga.