Araukaria chilijska na początku lata

No i mamy lato! I to od samego rana. Po ostatnich upałach nadeszła chwila oddechu. Wszystko wskazuje na to, że dziś odpoczniemy od gorącego, zwrotnikowego powietrza i temperatur dochodzących do 35 stopni. Rano, kiedy wstałem termometry wskazywały "jedynie" 18 i wydawało się, że jest po prostu zimno. Ale nic dziwnego, wczoraj o tej porze było 26.

Niestety, mimo zapowiedzi prezenterów pogody w mojej okolicy nie padało i znowu robi się bardzo sucho. Wczoraj przez pół dnia podlewałem krzewy i trawnik. A wieczorem podjąłem nierówną walkę z mszycami. Znowu zaatakowały bluszcze, różaneczniki, azalie i ostrokrzewy. Wstrętne małe szkodniki!

Ale skoro mamy lato, skupmy się na tematach bardziej przyjemnych niż mszyce. Dziś chciałbym pokazać Wam jak po prawie 4 latach w ogrodzie wygląda moja araukaria. Zacznijmy jednak od początku. 

Jak już wspomniałem araukaria chilijska (araucaria araucana) rośnie w moim ogrodzie już prawie 4 lata. Stali bywalcy bloga wiedzą, że krzew jechał do mnie prawie tydzień. A podróżował pocztą aż z czeskiej Pragi. 

Wielokrotnie już o niej pisałem dlatego też dziś tylko pokrótce przypomnę najważniejsze informacje o drzewie, które ma w różnych językach często dziwne nazwy takie jak „monkey puzzle tree” czy „monkey tail tree”. Nie dziwi natomiast nazwa „sosna chilijska” gdyż drzewo to, chociaż nie jest sosną to jednak jest symbolem tego południowoamerykańskiego państwa. 

Poniżej zdjęcie araukarii z lipca 2013 zrobione tuż po posadzeniu drzewka.

W naturalnych warunkach araukaria chilijska jest dużym drzewem osiągającym ok. 40 metrów wysokości! W naszych warunkach na pewno taka nie urośnie. Ale widziałem w Polsce drzewka kilkumetrowej wysokości. Takie rosną m.in. na Pomorzu. W naturze araukaria występuje w Andach gdzie można ją spotkać na terenach położonych powyżej 1000 metrów nad poziomem morza. To jedyna odmiana z gatunku „araukaria”, która bez problemów wytrzymuje regularne spadki temperatur zimą poniżej -20 stopni C. 

To już lato 2014. Araukaria rośnie, co prawda powolutku ale zawsze to coś.

Należy pamiętać, że araukarie rosną po obu stronach pasma Andów. Te, które rosną po stronie Oceanu Spokojnego mają do dyspozycji łagodniejszy i bardzo wilgotny klimat. Temperatury zimą po zachodniej stronie Andów na wysokościach, na których występują araukarie rzadko spadają poniżej -15 stopni C. Na ogół minimalne temperatury nocne to -10 stopni C. Te ze wschodu Andów muszą znosić suche i mroźne zimy, gdzie spadki temperatur do -20 stopni nie są rzadkością. Oczywiście ważna jest również szerokość geograficzna i mikroklimat, ale myślę, że warto spróbować uprawy araukarii na zachód od linii Wisły. Więcej szczegółów o araukarii chilijskiej znajdziecie Państwo TUTAJ w zakładce "Moje rośliny".

W 2015 roku drzewko rosło trochę szybciej.

Ubiegłoroczne przyrosty były imponujące.

W tym roku, choć to dopiero początek rozrostu araukarii, drzewko ma sporo młodych przyrostów. Najlepiej widać je na końcach gałązek. Poniższe dwa zdjęcia araukarii robiłem w ostatni wiosenny poniedziałek.

Wygląda na to, że araukaria dobrze się zaaklimatyzowała w moim ogrodzie. Ostatniej jesieni zrobiłem jej trochę więcej miejsca i przesadziłem rośliny, które rosły w jej bezpośrednim sąsiedztwie. teraz może spokojnie się rozrastać.

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga!