Zimozielone magnolie w moim ogrodzie

Liściaste rośliny zimozielone to dla mnie najważniejsze hobby. Jak wiecie w moim ogrodzie rośnie wiele gatunków i odmian takich roślin. Kilka lat temu odkryłem zimozielone magnolie wielkokwiatowe. Kiedyś nie wiedziałem, że takowe w ogóle istnieją. Ale cóż, człowiek uczy się całe życie. Dosyć długo szukałem sadzonek, w końcu w 2013 roku znalazłem... w czeskiej Pradze. Znacie mój upór i odrobinę szaleństwa. Po tygodniu magnolia była u mnie. To odmiana Edith Bogue (magnolia Grandiflora Edith Bogue). W lipcu 2013 rosła już w ogrodzie. Przezimowała bez problemów i w kolejnym roku zakwitła. 

Odmiana ta została wyselekcjonowana w USA w stanie New Jersey. Jej odkrycia dokonała mieszkanka tego stanu Pani Edith Bogue (stąd nazwa). Pewnej zimy gdy temperatura spadła poniżej –30 stopni C prawie wszystkie magnolie zimozielone wymarzły. Ta jedna jedyna przetrwała siarczyste mrozy bez większych uszkodzeń. Magnolia wielkokwiatowa Edith Bogue jest zimozielonym krzewem liściastym, dorastającym do wysokości nawet 5 – 8 metrów, przy szerokości ok. 3 – 4 m. W naszym klimacie raczej takich rozmiarów nie osiągnie, ale w dobrych warunkach dorosła roślina powinna mieć ok. 3-4 metry wysokości. Ma wzniesiony pokrój i rośnie stosunkowo szybko.

Drzewko rosło powoli ale systematycznie. Zimowało bez uszkodzeń i wyglądało na to, ze zadomowiło się w moim ogrodzie. Aż tu nagle w maju ubiegłego roku magnolia z dnia na dzień zaczęła marnieć. okazało się, że jakiś gryzoń albo inny szkodnik zjadł cały system korzeniowy. Został z niej jedynie suchy badyl.Nie poddałem się i już na jesieni posadziłem... dwie magnolie wielkokwiatowe. Udało mi się znaleźć odmiany Edith Bogue oraz DD Blanchard. Poniżej zdjęcie Edith Bogue, która zimowała w gruncie. Trochę podmarzła ale po przycięciu czubka krzewu zaczęła się pięknie rozrastać. Tak wyglądała wczoraj popołudniu.

Różne strony internetowe podają, że uprawa odmiany „Edith Bogue” możliwa jest w strefach USDA od 9 do 6a. Wytrzymuje ona krótkotrwałe spadki temperatur do –30 stopni C, lecz młode rośliny lepiej zabezpieczyć agrowłókniną gdy temperatura spadnie poniżej –20 stopni C.

Druga z magnolii Edith Bogue zimowała zakopczykowana w foliaku rodziców. Regularnie podlewana świetnie poradziła sobie z zimą. Wiosną trafiła do ogrodu i też nieźle rośnie. Mam nadzieję, że latem zacznie się rozkrzewiać. 

W ubiegłym roku posadziłem także odmianę DD Blanchard. Choć jest trochę mniej odporna na mrozy niż Edith Bogue, przeżyła ostatnią zimę w gruncie. Krzew jednak mocno zmarzł i wiosną musiałem ją przyciąć. Postanowiłem także przesadzić ją w inne miejsce. Po przycięciu i zasileniu nawozami naturalnymi DD Blanchard świetnie się rozrasta. Poniżej zdjęcie z wczorajszego popołudnia.

Magnolia wielkokwiatowa DD Blanchard (magnolia grandiflora DD Blanchard) została wyselekcjonowana w jednej ze szkółek w Karolinie Północnej w USA. Introdukowana do Europy, dzięki  swej urodzie podbiła serca ogrodników w krajach zachodu i południa kontynentu. Jest zimozielonym krzewem liściastym, dorastającym do wysokości nawet 5 – 8 metrów, przy szerokości ok. 3 – 4 m. W naszym klimacie raczej takich rozmiarów nie osiągnie, ale w dobrych warunkach dorosła roślina powinna mieć ok. 3-4 metry wysokości. Ma regularny i wzniesiony, lekko piramidalny pokrój i powinna rosnąć stosunkowo szybko. Jest to dosyć gęste nieduże drzewo. 

Jak już wspomniałem zakupiłem dwa krzewy tej odmiany. Jeden zimował w gruncie (powyżej) a drugi, podobnie jak druga Edith Bogue, w foliaku rodziców. Postanowiłem zrobić eksperyment i tę, ktora zimowała w foliaku posadziliśmy u rodziców w ogrodzie. Rośnie w miejscu osłoniętym, słonecznym i niezwykle ciepłym. Pięknie się rozkrzewia, a dzięki regularnemu podlewaniu i stosowaniu nawozów naturalnych wyjątkowo szybko rośnie. Poniżej zdjęcie z wtorkowego popołudnia.

Jej duże, ciemnozielone liście są większe niż u odmiany Edith Bogue. Ponadto przy końcach są szersze niż przy szypułce. Do tego od spodu pokryte są rudawo-brązowym meszkiem. Różne strony internetowe podają, że uprawa odmiany DD Blanchard możliwa jest w strefach USDA od 9 do 7A. Ale powinna poradzić sobie również w strefie 6B. W łagodniejszym klimacie powinna rosnąć w pełnym słońcu. W naszych warunkach klimatycznych należy chronić roślinę przed wczesnowiosennym, ostrym słońcem, które w mroźne dni (luty, marzec)  może uszkodzić jej liście. Latem na krzewie powinny pojawić się duże, białe kwiaty (do 20 cm średnicy) kształtem przypominające filiżankę, podobne do tych jakie ma odmiana Edith Bogue.

Póki co magnolie świetnie rosną. Będę Was na bieżąco informował o ich szybkości wzrostu i ogólnej kondycji. Szczególnie w czasie zimy i wiosną.  

Z doświadczenia wiem, że zimozielone magnolie w odmianach Edith Bogue, DD Blanchard, 24 Below czy Victoria dobrze sobie radzą na całym pasie Wybrzeża Bałtyku, od Helu przez Kołobrzeg, aż po Świnoujście czy nawet Szczecin. Podobno rosną także w Zielonej Górze, ale niestety nie widziałem ich tam. W centralnej Polsce, z uwagi na ostrzejsze zimy mogą być z nimi problemy.  Czas pokaże jak wytrzyma nasze zimy, ale jestem jak zawsze dobrej myśli.

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga.