Ostrokrzew JC van Tol

Pogoda wariuje, znowu wichury, połamane drzewa, brak prądu i internetu... Ale nie będę o tym dziś pisał. Wspomnę tylko, że gradobicie znacząco uszkodziło kwiaty mojej hortensji Anabelle, a sosna, która pod wpływem wyjątkowo silnego wiatru przewróciła się w ogrodzie rodziców poważnie zniszczyła rabatę przed wejściem do nich. Coś okropnego, dobrze, że nikomu nic się nie stało, a drzewo spadło między dom i komórkę. 

Dziś wrócę do nowych krzewów, które rosną w moim ogrodzie. Przedstawiam Wam ostrokrzew kolczasty JC van Tol. Bardzo długo szukałem tej odmiany, ale w końcu znalazłem... w maju, koło Poznania.

Ostrokrzew kolczasty JC van Tol (Ilex aquifolium JC van Tol) jest zimozielonym krzewem liściastym, dorastającym do wysokości nawet około 3 metrów. Szerokość starszych krzewów może dochodzić od 1 do 2 metrów. Roczne przyrosty dochodzą do ok. 15-20 cm. Krzewy te na ogół mają wzniesiony i piramidalny pokrój, są dosyć gęste i co roku wytwarzają wiele przyrostów. Krzew ten nie wymaga cięcia jednakże dosyć dobrze znosi zarówno przycinanie jak i formowanie.  Krzewy można przyciąć na wiosnę, po zakończeniu okresu porannych przymrozków. Formowanie polecane jest w okresie letnim.

 

Różne strony internetowe podają, że uprawa ww. ostrokrzewu możliwa jest w strefach USDA od 9 do 6. Wg różnych źródeł wytrzymuje on spadki temperatur do –24 stopni C. Ostrokrzewy tej odmiany lubią miejsca słoneczne oraz półcieniste. W miejscach zupełnie zacienionych krzew może być rzadszy. W rejonach, gdzie występują spadki temperatur poniżej –24 stopni C krzew należy posadzić w miejscu zacisznym, osłoniętym od mroźnych i wysuszających wiatrów. Krzewowi może zaszkodzić wczesnowiosenne słońce połączone z niskimi temperaturami. Liście w takim przypadku mogą być poparzone przez słońce. Dlatego też zaleca się sadzenie tego krzewu w miejscu, gdzie nie padają promienie wiosennego słońca lub osłonięcie go agrowłókniną. Jego liście są ciemnozielone, jajowate, skórzaste i błyszczące. Na ogół pozbawione są kolców. Młodsze rośliny (poniżej 1 metra wysokości) mogą mieć jednak lekko ząbkowane listki.

Jest to odmiana żeńska. Zakwitnie i zaowocuje, gdy w pobliżu znajdzie się jakiś „męski” krzew ostrokrzewu. Gleba pod krzewem powinna być lekko kwaśna i dobrze przepuszczalna. Podobnie jak w przypadku innych liściastych roślin zimozielonych ściółkowanie np. korą sosnową chroni system korzeniowy rośliny przed nadmiernym przesuszeniem oraz przed zmarznięciem. Wymaga regularnego, ale niezbyt obfitego podlewania. W okresie zimowym, kiedy temperatura przekroczy 0 stopni C i gleba rozmarznie wskazane jest podlanie krzewu. Nic tak go nie niszczy jak zimowa susza.

Ta piękna i dosyć rzadko spotykana w polskich szkółkach roślina będzie ozdobą każdego ogrodu. Dodam tylko, że na warszawskim Mokotowie przy jednym z domów jednorodzinnych rośnie okaz, który ma ok. 3 metry wysokości! 

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga.