Paskudna pogoda...

Ostatnio na blogu sporo piszę o różnych roślinach. To m.in. zimozielone paprocie czy rzadko lub w ogóle w Polsce niespotykane inne zimozielone byliny czy krzewy liściaste. Wiele z nich to moje marzenia ogrodnicze. Niektóre być może wkrótce się spełnią.

Od kilku dni w mojej okolicy jest lekka odwilż. Niebo zasnute ciężkimi chmurami, zza których nawet na chwilę nie wychyla się słońce. Wczoraj w zachodniej części kraju było słonecznie. U mnie niestety nie. W ciągu dnia termometry wskazywały nawet 4 stopnie, a śnieg szybko się topił. Jednak nocami jest delikatny mróz. Co gorsza, co chwilę pada u mnie śnieg, lekko topnieje, ale nie na tyle żeby zupełnie zniknąć. Ujemne temperatury panujące nocami powodują, że jest bardzo ślisko. Codziennie trzeba kilka razy odśnieżać chodniki i schody. W ogrodzie nie mogę sobie pozwolić na stosowanie soli. Zniszczyłbym pewnie większość roślin. A ponieważ mam wszędzie kostkę granitową, do odśnieżania używam jedynie szczotki. Żadna szufla nie wchodzi tu w grę. 

Wczoraj w ciągu dnia śnieg padał co chwilę. Ale szybko się topił i spływał z liści roślin. Zapraszam na spacer po ogrodzie.

Różanecznik katawbijski wielkokwiatowy.

Aukuby japońskie otoczone bukszpanami i bluszczem pospolitym.

Bluszcz pospolity krzewiasty.

Oczko wodne.

Ostrokrzew japoński.

Południowa część ogrodu, najbardziej zacieniona.

Zachodnia część ogrodu.

Dwie z moich laurowiśni. Krzewom tym poświęcę oddzielny, lutowy post. Wtedy też opiszę ich kondycję zimą. 

Zachodnia część ogrodu.

Jeden z zakątków w ogrodzie.

Ścieżka prowadząca od furtki do wejścia do domu.

Wejście przyprószone śniegiem.

Dziś na termometrze są +2 stopnie, a o rana nieprzerwanie sypie mokry śnieg, a od niedawna pada deszcz. Denerwuje mnie taka pogoda. Albo niech będzie zima z lekkim mrozem i słońcem, albo niech już przychodzi wiosna. W weekend podobno ma być spore ocieplenie. Ale w przyszłym tygodniu znów wraca do nas zima. Oby nie była tylko taka niezdecydowana jak dziś. No i żeby zbytnio się nie zadomowiła. Nie marzę o mrozach rzędu -15 czy -20 stopni. Tak naprawdę to już tęsknię za wiosną i słońcem. Zima niech sobie zostanie w górach, ku uciesze urlopowiczów, narciarzy, dzieci i młodzieży spędzających tam wolny czas i ferie. U mnie zima mogłaby się już skończyć.

Oczywiście zima jest potrzebna. Pamiętajmy, że luty to statystycznie najbardziej mokry miesiąc w roku. Wtedy w Warszawie odnotowuje się największą ilość opadów. Najczęściej są one w postaci śniegu. Ale nie zapominajmy, że nadmierna ilość opadów, połączona z mrozem, zamarzaniem rzek i zbiorników wodnych może prowadzić do wiosennych powodzi i innych nieszczęść z tym związanych. Zachwycając się urokami kilkumetrowych zasp pamiętajmy, że mogą one być ogromnym zagrożeniem. 

W moim ogrodzie na szczęście nie ma aż tyle śniegu, a roślinki pokryte delikatną warstwą białego puchu wyglądają bardzo urokliwie. 

Poniżej, dla porównania zdjęcia prezentujące to, jak ogród wyglądał dziś przed południem. To zupełnie inny widok.

Osmantus Goshiki.

Laurowiśnia Schipkaensi, a za nią w tle kiścienie wawrzynowe Rainbow.

Zakątek z aukubami, pierisami japońskimi, bluszczem krzewiastym Icecream oraz hortensjami.

Widok z kładki na ogród.

Trzmielina Emerald'n Gold.

Oczko wodne.

Widok na zachodnią część ogrodu.

Pieris japoński Debutante.

Zachodnia część ogrodu.

Kącik egzotyczny.

I jeszcze kilka zdjęć zachodniej części ogrodu.

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga.