Głowocis japoński Fastigiata

Mój ogród wciąż przechodzi zmiany. Nie są one jakieś wielkie czy spektakularne. Ale jednak są. W ubiegłym roku postanowiłem zmienić zakątek iglasty, który znajduje się po prawej stronie kładki, patrząc od wejścia do ogrodu. Jeszcze niedawno rosły tam jałowce Bleu Carpet. Niestety, z uwagi na zbyt małą ilość słońca jałowce zrobiły się rzadkie i brzydkie. Dlatego też już w zeszłym roku jeden z nich został wycięty, a w jego miejsce posadziłem głowocis chiński, który przyjechał do mnie z Arboretum w Rogowie (prawy górny róg poniższego zdjęcia). 

Postanowiłem zachować "iglasty" charakter tego miejsca. Stąd też rosną tu 4 nowe cieniolubne iglaki. Dwa cisy i dwa głowocisy. O głowocisie chińskim napiszę za kilka dni. Dziś chciałbym pokazać Wam jeden z najnowszych krzewów jakie posadziłem w ogrodzie. To głowocis japoński Fastigiata (Cephalotaxus harringtonii Fastigiata).

Krzew ten pochodzi z Dalekiego Wschodu. Rośnie głównie w Chinach, Japonii, na Półwyspie Koreańskim oraz w cieplejszych rejonach dalekowschodniej Rosji. Rośnie bardzo wolno, a jego docelowa wysokość to ok. 180 - 200 cm. Ma wzniesiony, wręcz kolumnowy pokrój i jest bardzo podobny do popularnego w Polsce cisu Fastigiata. Zresztą ten ostatni tez u mnie rośnie. Igły głowocisu japońskiego Fastigiata są jednak większe, dłuższe i szersze. Do tego bardziej mięsiste. Starsze igły sa ciemnozielone i błyszczące. Młode przyrosty mają znacznie jaśniejszy kolor.

Głowocis japoński Fastigiata wymaga miejsca zacienionych lub półcienistych, osłoniętych od wiatrów. Wytrzymuje spadki temperatur do ok. -20 stopni C (strefa USDA 7A) jednak znosi także krótkotrwałe spadki poniżej tego poziomu. Z powodzeniem uprawiany jest w kilku ogrodach w mojej okolicy (strefa 6B) dlatego tez postanowiłem posadzić go u siebie i sprawdzić jak sobie poradzi z zimami panującymi w okolicach Warszawy. 

Głowocisy, w tym te japońskie odmiany Fastigiata preferują wilgotne, lekko kwaśne, próchnicze, żyzne i przepuszczalne podłoże. Nadmiar wody w korzeniach lub ich przesuszenie nie służy tym roślinom. Pamiętajmy, że w okresie od grudnia do marca najgroźniejsza dla nich będzie zimowa susza oraz mroźne i wysuszające wiatry. Dlatego też należy zapewnić im zaciszne i osłonięte stanowisko. 

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga!