Araukaria chilijska - Araucaria araucana 2

Na moim blogu już kilka razy pisałem o bardzo ciekawym, przepięknym ale i bardzo wymagającym drzewie jakim jest araukaria chilijska  Robusta Gheri (Araucaria araucana Robusta Gheri). W naturalnych warunkach araukaria chilijska jest dużym drzewem osiągającym od 40 do 50 metrów wysokości! W naszych warunkach raczej taka nie urośnie. W naturze występuję w Andach gdzie można ją spotkać na terenach od 600 do ok. 1600 metrów nad poziomem morza. Wiele źródeł podaje, że starsze osobniki wytrzymują spadki temperatur do ponad -20 stopni C. 

Tak wyglądała moja araukaria niedługo po posadzeniu.

Pisząc o jej naturalnych warunkach występowania nie można pominąć kilku faktów. Różne źródła podają, że araukarie rosną po obu stronach pasma Andów, zarówno po wschodniej jak i po zachodniej (od strony Pacyfiku). Te, które rosną właśnie po tej drugiej stronie mają do dyspozycji łagodniejszy i bardzo wilgotny klimat. Poziom roczny opadów dochodzi nawet do ponad 4000 mm. Poza tym powietrze jest bardzo wilgotne czemu sprzyja morski klimat i wiatry wiejące znad oceanu. Temperatury zimą po zachodniej stronie Andów na wysokościach, na których występują araukarie rzadko spadają poniżej -15 stopni C. Na ogól minimalne temperatury nocne to -10 stopni C. 

Wracając na moment do mojego ogrodu chciałbym pokazać, jak wyglądała moja araukaria kilka dni temu.

Wróćmy jednak w góry Ameryki Południowej. Wschodnia strona Andów ma znacznie surowszy klimat niż jej strona pacyficzna. Opady są tam również mniejsze i osiągają poziom ok. 600 mm rocznie, czyli taki jak w Warszawie. Temperatury zimą potrafią niejednokrotnie spadać do -20 stopni C.Wydawałoby się, że to warunki bardzo podobne jak w centralnej Polsce. Pamiętajmy jednak o wilgotności powietrza, wysuszających wiatrach wiejących zimą w Polsce oraz o poziomie nasłonecznienia. 

To wszystko sprawia, że uprawa tych roślin w Polsce jest bardzo trudna. Mimo tego w sprzyjających warunkach może osiągać kilka metrów wysokości. Tak wygląda araukaria rosnąca we Władysławowie. Zdjęcie otrzymałem dzięki uprzejmości jednego z Czytelników mojego bloga. 

W Europie dostępne są niestety głównie sadzonki pochodzące z cieplejszej, zachodniej strony Andów. Dlatego też rośliny te są mniej odporne na nasz klimat.

W naturze rosną na glebach wilgotnych ale przepuszczalnych. Nie powinno się ich sadzić w ciężkim i gliniastym podłożu gdyż może to doprowadzić do gnicia korzenie, a co za tym idzie obumierania roślin. Lubią stanowiska słoneczne i pół cieniste. 

W krajach o łagodniejszym klimacie (Belgia, Holandia, Francja) araukarie osiągają nawet do 15 metrów wysokości. Rosną w formie stożkowej., Strasze drzewa gubią dolne gałezie i mają bardziej płaski pokrój.

Tak wyglądają araukarie w Brukseli.

A tak w arboretum w Tervuren, które znajduje się w okolicach belgijskiej stolicy.

Jak już pisałem uprawa tych roślin w centralnej Polsce będzie na pewno dużym wyzwaniem. Są to rośliny typowo kolekcjonerskie, wymagające daleko idącej opieki, szczególnie zimą, a i to może przynieść mizerne skutki. Dlatego nie polecam ich ludziom, którzy nie przepadają za ogrodnictwem ozdobnym.

Żeby osiągnąć sukces należy zapewnić im dużą dawkę wilgoci i to nie tylko przed nadejściem mrozów, ale również w przerwach, kiedy temperatura wzrasta zimą powyżej zera. Poza tym należy je osłaniać agrowłókniną, która chociaż częściowo zminimalizuje skutki wysuszających wiatrów.Pomocne może być również spryskanie rośliny preparatem zmniejszającym parowanie wody z liści. Dostępny jest on w wielu sklepach ogrodniczych.

Czy mi się uda? Zobaczymy na wiosnę. Ale na pewno nie żałuję, że zaryzykowałem.

Pozdrawiam wszystkie Czytelniczki i Czytelników bloga.