Wejherowo - perełka wśród polskich miast

Przed wyjazdem do Toskanii i po powrocie z pięknej Italii kilka dni spędziłem w Wejherowie i w jego okolicach. Dzięki uprzejmości mojego kuzyna Marcina i jego żony Eli mogłem zobaczyć wiele ciekawych miejsc w tym uroczym mieście. Dlatego też dziś zapraszam na krótki spacer po Wejherowie. 

Jak podaje Wikipedia Wejherowo – założone w 1643 przez polskiego wojewodę Jakuba Wejhera. 

Prawa miejskie uzyskało w 1650. Początkowo nazywane też było Wejherowską Wolą i Nowym Miastem (w odróżnieniu od "starego miasta" – czyli Pucka, natomiast potoczną nazwą niemiecką była w tym okresie Weihersfrey. Po 1676 przeszło na własność lokalnych rodzin magnackich (przez pewien czas należało także do Sobieskich). W wyniku pierwszego rozbioru Polski (1772) włączono je do Prus pod nazwą Neustadt. W 1818 zostało miastem powiatowym w rejencji gdańskiej (Prusy Zachodnie). W 1870 Wejherowo otrzymało połączenie kolejowe z Gdańskiem i Słupskiem. W owym czasie miasto zamieszkane było w większości przez Niemców i Kaszubów. Na przełomie XIX i XX wieku intensywnie rozwijało się gospodarczo.

Poniżej zdjęcia z Parku miejskiego.

W 1920 wróciło do Polski (mimo protestów części lokalnej ludności). W 1927 r. stało się siedzibą powiatu morskiego w województwie pomorskim (który obejmował dotychczasowy powiat pucki oraz powiat wejherowski bez Gdyni). Wkrótce struktura demograficzna zaczęła się powoli zmieniać na korzyść Polaków. 

Na poniższym zdjęciu widoczny jest Ratusz.

We wrześniu 1939 Wejherowo zajęte przez Niemców powtórnie przemianowano na Neustadt in Westpreußen, zaś zasłużony burmistrz Teodor Bolduan został natychmiast aresztowany i rozstrzelany. Krótko po zakończeniu działań wojennych miasto odwiedził gauleiter Pomorza Albert Forster, który publicznie pogroził antyniemiecko nastawionym mieszkańcom Wejherowa. W okresie okupacji działała tu konspiracyjna organizacja TOW "Gryf Pomorski". Na przełomie 1939 i 1940 Niemcy rozstrzelali w lasach piaśnickiech 12–14 tys. ludzi (w tym wielu wejherowian).

Poniżej jeden z kościołów w centrum miasta oraz klimatyczny deptak z ciekawymi rzeźbami. 

W marcu 1945 do miasta wkroczyły wojska radzieckie. W 1975 Wejherowo utraciło status powiatu, by w 1999 ponownie go odzyskać (w ramach województwa pomorskiego ). 

Poniżej wnętrze kościoła przy jednym z klasztorów.

W latach 2006–2008 przeprowadzono pierwszą od czasów powstania Kalwarii Wejherowskiej gruntowną renowację tego zabytkowego kompleksu. 

Jest to zespół 26 kaplic ufundowanych przez Jakuba Wejhera. Kalwaria została zbudowana w latach 1649-1655. Jest ona perłą architektury sakralnej Polski Północnej i obok Kalwarii Zebrzydowskiej i Pakoskiej jest najstarszym sanktuarium Męki Pańskiej w Polsce. Wspólnie z zabudową miejską  Wejherowa i zespołem pałacowo-parkowym, tworzy ona jednolity kompleks o dużych walorach krajobrazowo-przestrzennych. Jest jednym z trzech najwybitniejszych tego rodzaju założeń w Polsce.

Od 2003, przeciwnie do większości miast w Polsce, liczba mieszkańców Wejherowa systematycznie rośnie. Aktualnie (2008) liczba mieszkańców miasta jest najwyższa w historii Wejherowa. 

Wracając z Pomorza do domu po wyjeździe na autostradę złapała mnie ulewa. Za chwilę wyszło słońce i taki miałem widok z samochodu. Pomorze żegnało mnie piękną tęczą.

Serdecznie zapraszam do codziennej lektury bloga.