Żywotnikowiec japoński Variegata - Thujopsis dolabrata Variegata

Żywotnikowiec japoński Variegata (Thujopsis dolabrata Variegata) od dawna był na liście roślin, które musiałem mieć w ogrodzie. Pojawił się w nim jednak dopiero we wrześniu tego roku. Rośnie koło oczka wodnego. Trochę się obawiam, ze posadziłem go zbyt blisko zbiornika, dlatego też na wiosnę na pewno go przesadzę oddalając nieco krzew od otoczenia oczka. Tak wyglądał po posadzeniu.

Jak podaje strona internetowa http://www.encyklopediadrzew.pl w naszych warunkach klimatycznych żywotnikowiec japoński Variegata to niewielkie drzewko lub krzew o powolnym wzroście. Początkowo przez długie lata rośnie krzewiasto nie wytwarzając wyraźnego przewodnika. Roślina ma wtedy pokrój kulisty lub kopulasty, osiąga wysokość do 1 m i szerokość 1-1,5 m. Z czasem przewodnik wykształca się i roślina przyjmuje kształt niewielkiego drzewka. Teoretycznie może dorastać nawet do 5-6 m, ale u nas raczej takich rozmiarów nie osiąga. Dorasta natomiast do 3-4 m wysokości, a średnica korony może dojść do 2-2,5 m. Gałązki płaskie, ustawione są poziomo.

Liście mają formę szerokich łusek, do 6 mm długości. Są one sztywne i błyszczące, z wierzchu ciemnozielone, ale część gałązek z kremowymi łuskami. Cecha pstrości bardziej intensywna w miejscach widnych. Spodnia strona łusek z dużymi, kredowobiałymi plamami, bardzo ładna, ale niestety niewidoczna bez odwrócenia gałązek. Szyszek u nas raczej nie zawiązuje.

Bardzo stara odmiana znaleziona w Japonii i sprowadzona do Holandii w 1859 roku. Opisana przez Philippa Siebolda w 1861 roku. 

Poniższe zdjęcie pochodzi ze strony internetowej http://www.imageflora.com 

Odmiana ta może rosnąć aż do strefy 6a wg klasyfikacji USDA. Więcej o strefach mrozoodporności przeczytacie Państwo na mojej stronie internetowej www.zimozielonyogrod.pl  Wspomniana na początku posta strona http://www.encyklopediadrzew.pl informuje, że roślina ta wymaga podłoża żyznego, przepuszczalnego, ale wilgotnego, o odczynie kwaśnym i lekko kwaśnym. Najlepiej rośnie na terenach z dużą ilością opadów i o dużej wilgotności powietrza. Bardzo wrażliwa na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Sadzi się ją w miejscach jasnych i osłoniętych od wiatru. Odmiana amatorska, polecana głównie do ogrodów przydomowych, gdzie sadzi się ją pojedynczo lub w niewielkich grupach, zwykle także z innymi roślinami. Może być sadzona jako soliter. Podczas długotrwałej suszy wymaga podlewania.